Μετά από μερικούς μήνες απουσίας μου από το blog, αποφάσισα να επιστρέψω με ένα θέμα διαφορετικό από όσα έχω θίξει μέχρι τώρα. Όπως είδατε στον τίτλο, θα μιλήσουμε για τον έρωτα, τουλάχιστον θα κάνουμε μια προσπάθεια να τον προσεγγίσουμε.
Πριν από περίπου 2μιση χρόνια, είχα καταπιαστεί έντονα με τη συγγραφή ποιημάτων. Ήθελα να εξωτερικεύσω μερικά πράγματα που ένιωθα με ένα λογοτεχνικό τρόπο για να τους δώσω άλλη διάσταση και χροιά. Τα περισσότερα ποιήματα είχαν σχέση με γενικές ανησυχίες και προβληματισμούς για τη ζωή, ένα το είχα αφιερώσει στην κολλητή μου και ένα άλλο το είχα γράψει για το αγόρι που ήμουν ερωτευμένη.
Ναι, το ξέρω ότι κάποιοι θα σκεφτούν ότι τέτοια πράγματα μόνο ένας ερωτευμένος θα τα κάνει και ότι το ποίημά μου ήταν μια ερωτική εξομολόγηση που δεν είχα το θάρρος να πω σ'εκείνον που είχα ερωτευτεί. Ίσως έχουν δίκιο, δεν ξέρω. Εγώ πάντως βρήκα το θάρρος και του το έδωσα να το διαβάσει. Δεν ήθελα κάτι άλλο. Μόνο να το διαβάσει. Και το διάβασε. Δεν έγινε κάτι μεταξύ μας -όχι ότι είχα προβλέψει το αντίθετο-, απλώς έμαθα από τότε ότι όποιος μπλέκει με τον έρωτα, δύσκολα ξεμπερδεύει.
Το θέμα δεν είναι όμως η ερωτική απογοήτευση, η οποία -κατά τη γνώμη μου- έχει τη γοητεία της, αλλά ο έρωτας ως συναίσθημα, ως τρόπος ζωής, ως μοντέλο συμπεριφοράς. Ποιος είπε ότι ο έρωτας είναι εύκολη υπόθεση; Έχει ανηφόρες και κατηφόρες, χαρές και λύπες, ζάχαρη και αλάτι. Όταν κάποιος ερωτεύεται, δεν σκέφτεται, μόνο νιώθει. Νιώθει ένα περίεργο γαργάλημα σε όλο του το σώμα, ένα αίσθημα χαράς και ένα γέλιο που δύσκολα αποχωρίζεται. Προσωπικά, το έχω νιώσει ελάχιστες φορές και πραγματικά δεν μπορώ να το ελέγξω όταν συμβαίνει.
Αναζητώντας ένα βιβλίο, το μάτι μου έπεσε στο ράφι της βιβλιοθήκης που έχω ταξινομήσει τα αγαπημένα μου. Ξεχώρισα αμέσως το μικρό αδύνατο βιβλίο στο χρώμα της τερακότας που άλλοτε μου κρατούσε συντροφιά κάποια χειμωνιάτικα βράδια και με άφηνε υπομονετικά να ρουφάω τις σελίδες του. Πρόκειται για την ποιητική συλλογή του Πάμπλο Νερούδα με τίτλο "Εκατό Ερωτικά Σονέτα", γραμμένα ειδικά για την αγαπημένη του. Είναι χωρισμένα σε ενότητες, ανάλογα με το χωρισμό της ημέρας, δηλαδή πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-νύχτα. Αν και οποιαδήποτε στιγμή και να τα διαβάσεις, τον ίδιο ερωτικό παλμό θα νιώσεις. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Νερούδα είναι περίτεχνη και απλή ταυτόχρονα. Του αρέσει να πλέκει τη σύνταξη των λέξεων με μαεστρία, πράγμα που σαγηνεύει ακόμη περισσότερο τον αναγνώστη. Οι λέξεις του, παρμένες από τα απλά ταπεινά και σινάμα όμορφα στοιχεία της φύσης, μιλάνε στην καρδιά σου. Κάθε σονέτο αφηγείται μια αυτοτελή ιστοριούλα, σαν ερωτική περιπέτεια με πρωταγωνιστές τον ποιητή και την αγαπημένη του, στην οποία ο πρώτος εκφράζει τα συναισθήματά του με ευαισθησία.
Κάθε στίχος και μια σταγόνα έρωτα. Και να μην είσαι ερωτευμένος, θα ερωτευτείς διαβάζοντας τη συγκεκριμένη συλλογή. Και δεν είναι απαραίτητο να ερωτευτείς ένα πρόσωπο, παρά να ζεις με αυτό το αίσθημα κάθε μέρα και να το μεταδίδεις στους γύρω σου. Με τη φαντασία σου μπορείς να σκηνοθετήσεις ένα ειδυλλιακό μέρος, όπου θα τοποθετήσεις εσύ τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σου. Άσ' την να εκτυλιχθεί όπως επιθυμείς, φτάνει να ευχαριστηθείς.
Μπορεί ο έρωτας άλλων εποχών να μας φαίνεται ξεπερασμένος, δεν παύει ωστόσο να είναι αυτός που είναι. Δηλαδή, μια τάση που ποτέ δεν πρόκειται να είναι εκτός μόδας. Διαχρονική. Ερωτευτείτε!
* Όποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο του Πάμπλο Νερούδα "Εκατό Ερωτικά Σονέτα", μπορεί να το βρει στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις "Γνώση".
