Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

(Στ)οργή και προδέρμ

  Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά το φετινό καλοκαίρι ήταν, αν όχι το χειρότερο, από τα χειρότερα της ζωής μου. Ξέρω ότι θα σκέφτεστε πως μ' έχει πιάσει χοντρή καταθλιψάρα και το κείμενο που θα ακολουθήσει δεν είναι παρά ένα μάτσο λέξεις που στάζουν δάκρυα, μιζέρια και ψυχοπλάκωμα. 

  Όμως όχι, δεν έχω σκοπό να μαυρίσω κανενός την ψυχή. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να μεταδίδω λύπη, αλλά χαρά και αγάπη. Απλώς έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μου δεν ζουν και από τις καλύτερες φάσεις της ζωής τους. Σταδιακά, ανακάλυψα πως είναι γενικό το "κακό". Θες η κρίση, θες αυτά που συμβαίνουν ανά τον κόσμο, η πλειοψηφία είναι down και έχει νεύρα. 

  Καθόμουν ένα απόγευμα στη βεράντα του εξοχικού μου και έβλεπα κόσμο στα γειτονικά σπίτια. Κάθε 2 λεπτά περνούσαν αυτοκίνητα που κατέβαιναν στην παραλία, η οποία κυριολεκτικά πνιγόταν από λουόμενους. Τόσα χρόνια δεν έχω ξαναδεί τόσο πολύ κόσμο. Το πρωί άκουγα από διπλανές ξαπλώστρες κάποιους κυρίους που δεν ήταν μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής να συζητούν αναφερόμενοι στην οικονομική κρίση και μεταξύ πολλών έλεγαν ότι οι περισσότεροι αναζητούν "καταφύγιο δροσιάς" σε κοντινές στην Αττική παραλίες ή φεύγουν για το χωριό τους για να μειώσουν όσο πιο πολύ μπορούν τα έξοδά τους. Ακόμη και από τους γονείς μου έχω ακούσει ότι οι μισθοί τους θα υποστούν γερό "ψαλίδισμα". 

  Κάποιος θα ρωτήσει: "Γιατί λες αυτά που ήδη ξέρουμε;". Ναι, τα ξέρουμε όλοι. Σύμφωνοι. Πόσοι όμως το έχουν βάλει στο μυαλό τους; Πόσοι έχουν πραγματική επίγνωση των γεγονότων; Άλλο ξέρω και άλλο γνωρίζω. Υπάρχει (φιλολογική) διαφορά. Δεν θα παραστήσω την εκνευριστική φιλόλογο που θα επιμείνει στη σημασία των λέξεων. Όμως, για σκεφτείτε λίγο και αναλογιστείτε τι συμβαίνει. Μην κοιτάτε απλώς, αλλά παρατηρείστε και εμβαθύνετε. 

  Βαδίζουμε σε καιρούς που δεν συγχωρούν σπατάλες και σπασμωδική διαχείριση χρημάτων. Ακόμη και το 1 ευρώ που μας περισσεύει από τα ρέστα είναι πολύτιμο. Τίποτα δεν είναι πια δεδομένο. "Τα πάντα ρει, ουδέν μένει", όπως είχε πει σοφά ο Ηράκλειτος.

   Δεν σου λέω να γίνεις τσιγγούνης, αλλά οικονόμος. Να ξοδεύεις με σύνεση και να φροντίσεις να καλύψεις διαφορετικά τη ματαιοδοξία σου. Μπροστά σου θα το βρεις και τότε το αληθινό χαμόγελο θα ξανάρθει.

  Καλό υπόλοιπο διακοπών...

Η θέα από τη βεράντα του εξοχικού μου
(στο βάθος η Μακρόνησος)