Όσο και να προσπαθώ να αποφύγω τα κλισέ, δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι διαφορετικό να πω, κάτι πρωτότυπο. Παρ' όλ' αυτά, όσα θα διαβάσεις στις επόμενες σειρές είναι πέρα για πέρα αληθινά.
Ήρθε η μέρα που σκίζεις το χαρτάκι στο ημερολόγιο που γράφει "Κυριακή 30 Δεκεμβρίου" και βλέπεις ότι το τελευταίο χαρτάκι δεν σκίζεται. Παραμένει κολλημένο μαζί με το υπόλοιπο ημερολόγιο. Αυτό που αύριο θα πετάξεις στην ανακύκλωση και στη θέση του θα κρεμάσεις το καινούργιο. Θα το πετάξεις. Θα πετάξεις, όμως, και όλα όσα συνόδευαν αυτά τα 365 χαρτάκια; Θα πετάξεις όλες αυτές τις στιγμές -καλές και άσχημες- που έζησες;
Σταματάω να πληκτρολογώ και κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα μου. Φέρνω στο νου μου τι πέρασα το 2012, τι έμαθα, τι έπαθα, τι ξαναέπαθα επειδή δεν έμαθα. Κλείνω τα μάτια. Σκόρπιες εικόνες σαν φωτογραφίες από άλμπουμ τριγυρίζουν στο μυαλό. Αναμνήσεις όμορφες, αστείες, δυσάρεστες, μοναδικές. Άνθρωποι που αγαπώ, που μ'αγαπούν, που ήθελα να γνωρίσω και γνώρισα, που ήθελα να γνωρίσω και δεν έχω γνωρίσει ακόμα. Άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή μου για να με αναστατώσουν, να με βλάψουν, να με κοροϊδέψουν (κι αυτά για κάποιο λόγο συνέβησαν). Άνθρωποι γελαστοί, ανασφαλείς, καλοσυνάτοι, μοχθηροί, γενναιόδωροι, ανεπανάληπτοι. Στιγμές χαράς, λύπης, αισιοδοξίας, μελαγχολίας, απογοήτευσης. Στιγμές με οικογένεια, με φίλους, με μουσική, με βιβλία, με αμηχανία, με έρωτα, με σιωπή.
Δεν ξέρω τι άλλο θέλω να φέρει η νέα χρονιά εκτός από υγεία και αγάπη. Ωστόσο, ξέρω αυτό που δεν θα ήθελα να ξαναδώ. Πόνο. Δεν θέλω να ξαναντικρίσω θλιμμένα μάτια γεμάτα απόγνωση, ανθρώπους που βρίσκονται σε τέλμα. Καρδιές ραγισμένες, δηλητηριασμένες. Λόγια κάλπικα και υποσχέσεις, που τα παίρνει το νερό καθώς κυλάει.
Ξέρω αυτό που θα συνεχίσω να κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Να χαμογελάω και να ονειρεύομαι. Και σε προσκαλώ, εσένα που διαβάζεις αυτές τις λέξεις, να το κάνεις κι εσύ. Πού ξέρεις; Μπορεί τα όνειρα να φτάσουν πολύ ψηλά...
Καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία και αγάπη!
