Στοπ καρέ

  Σου έχει τύχει καμιά φορά να ζεις στιγμές τόσο μοναδικές που να θέλεις να διαρκέσουν περισσότερο; Να θέλεις να σταματήσει ο χρόνος; Να πατήσεις το pause και να τις απολαμβάνεις με τις ώρες; 

  Κάτι τέτοιο έζησα κι εγώ πριν μερικές εβδομάδες, την ημέρα της ορκωμοσίας μου. Μια μέρα τόσο ξεχωριστή για εμένα αλλά και για τους γονείς και τους συγγενείς που με τίμησαν με την παρουσία τους και χάρηκαν με τη χαρά μου. Διότι, υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για ένα γονέα από το να βλέπει το παιδί του να προοδεύει και να προκόβει;

  Οι προετοιμασίες ήταν σχεδόν εφάμιλλες με αυτές του γάμου, τολμώ να πω. Από το ρούχο, το μακιγιάζ και το χτένισμα, μέχρι το μενού για το τραπέζι που θα ακολουθούσε μετά την τελετή. Θα μπορούσα να τα συνοψίσω σε μια φράση χωρίς πολλές περιττολογίες: της τρελής το πανηγύρι! Τη δε ημέρα της ορκωμοσίας, θα ήθελα πολύ να την είχα βιντεοσκοπήσει. Από το πρωί που ετοιμαζόμουν, μέχρι το απόγευμα που άνοιγα τα δώρα. 

  Αν μου έλεγαν να απομονώσω τις πιο δυνατές στιγμές εκείνης της ημέρας, θα δυσκολευόμουν πάρα πολύ. Δεν υπήρξε δευτερόλεπτο ηρεμίας και πραγματικής χαλάρωσης. Επικρατούσε μια ένταση με αρκετές διακυμάνσεις μέσα στη διάρκειά της. Ωστόσο, με μια δεύτερη σκέψη, νομίζω ότι θα επέλεγα τις στιγμές που χάρισαν στους δικούς μου -και σε μένα φυσικά- πολλή συγκίνηση. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα χειροκροτήματα όταν μπήκα καμαρωτή-καμαρωτή στην αίθουσα; Τα ακόμα πιο δυνατά χειροκροτήματα-σφυρίγματα-ζητοκραυγές όταν σηκώθηκα να παραλάβω το πτυχίο; Τα τόσο συγκινητικά λόγια από τους καθηγητές μου; Τις ολόψυχες ευχές από τους συγγενείς μου; Τα δάκρυα των δικών μου και ιδιαίτερα της μαμάς μου; "Σαν βρύσες ανοιχτές είναι τα μάτια μου σήμερα, μωρό μου", μου είπε.

  Να, γι'αυτές τις στιγμές θα ήθελα να είχε παγώσει ο χρόνος έστω και για λίγο. Για να μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι γινόταν εκείνη την ώρα και κυρίως να το απολαύσω, να το χαρώ όπως ήθελα. Όλα κύλησαν τόσο γοργά, σα νερό. Ή μάλλον, σαν ορμητικό ποτάμι.

  Ευτυχώς, υπάρχουν οι φωτογραφίες να μου θυμίζουν τα στιγμιότυπα. Όμως μερικά δεν τα συνέλαβε ο φακός και ίσως ξεθωριάσουν με τον καιρό. Ας πατήσει κάποιος, παρακαλώ, το rewind...