Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Απειλή

Τα χέρια δυο σφιχτές γροθιές δίπλα στο σώμα μου
Τα χείλη σφιγμένα
Τα μάτια υγρά και σκοτεινιασμένα πίσω από τα γυαλιά
Το μυαλό θολό

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ησυχάσω
Ψάχνω τη λύση σε δαιδαλώδεις διαδρόμους του νου

Ταξίδι ολόκληρο η σκέψη
Περνά από μέρη που δεν θέλω να ξαναδώ
Με λόγια που μακάρι να μην άκουγα
Με εικόνες που μακάρι να μην έβλεπα

Σε ένα πάρκο με οδηγούν τα βήματά μου - δεν ξέρω πώς έφτασα εδώ
Λες και το μυαλό απουσίαζε και τα πόδια αυθαιρετούσαν

Ασάλευτα τα φύλλα των δέντρων
Ήλιος λαμπερός που δεν αφήνει τίποτε να κρυφτεί
Μήτε τα πιο μύχια συναισθήματα της ψυχής μου
Προσπαθεί να με ανακρίνει, να μάθει την αλήθεια
Τον αποφεύγω

Διαλέγω να καθίσω σε ένα παγκάκι κάτω από τον παχύ ίσκιο ενός δέντρου
Κοιτάω τον κόσμο αδιάφορα

Νιώθω κάτι μέσα μου να μιλά
"Είσαι καλά;"
"Είμαι καλά με τη συνείδησή μου"
"Απαντάς με πικρία"
"Απαντώ με αξιοπρέπεια"

Σιωπή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου