Πρώτο θέμα συζήτησης και θέλω να πω τόσα πολλά που δυσκολεύομαι να διαλέξω. Στο μυαλό μου τριγυρίζουν σκόρπιες λέξεις, κάθε μία σημαντική και ξεχωριστή και όλες μαζί μου φωνάζουν "Γράψε με!" Είναι εξαιρετικά δύσκολο μερικές φορές να έχεις τον έλεγχο των σκέψεών σου, γιατί τρέχουν τόσο γρήγορα που δεν τις προλαβαίνεις. Απορείς με τον εαυτό σου ώρες-ώρες και αναρωτιέσαι "Τι ήθελα να πω;"
Ξαπλώνω στο κρεβάτι, βάζω τα χέρια πίσω από το κεφάλι μου και κλείνω τα μάτια. Συνήθως φέρνω στο νου μου κάτι που με απασχολεί έντονα ή ένα περιστατικό που έγινε πρόσφατα. Προσπαθώ να θυμηθώ όσες λεπτομέρειες μπορώ. Ναι, θυμάμαι. Θυμάμαι διαλόγους, πρόσωπα, αντιδράσεις δικές μου και των άλλων. Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να έλεγα αντί για αυτά που είπα εκείνη τη στιγμή. Γιατί να συμβαίνει αυτό άραγε; Τι μας εμποδίζει να εκφραστούμε;
Όταν παίρνεις μέρος σε μια συζήτηση, πολλές φορές θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκέφτεται και κατά κάποιο τρόπο να "προετοιμάζει" τις ατάκες που θα πει μετά. Μερικές τις ξεχνάς, είτε γιατί ο άλλος σου απαντάει κάτι που δεν περίμενες είτε γιατί σκέφτεσαι παράλληλα εναλλακτικές ατάκες. Περίεργο και ταυτόχρονα συναρπαστικό το τι μπορεί να κάνει ο ανθρώπινος νους. Χαμογελάς τώρα που το διαβάζεις, έτσι; Αναγνωρίζεις ότι σου έχει τύχει πάμπολλες φορές όταν συζητάς με τον κολλητό σου. Είμαστε τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας την ίδια στιγμή. Ο καθένας με διαφορετική προσωπικότητα, κι όμως τόσο ίδιοι.
Αν νομίζεις ότι δεν κατάλαβες τι διάβασες μόλις τώρα, κάνε έναν κόπο να ρολλάρεις το ποντίκι σου στην κορυφή της δημοσίευσης αυτής και διάβασε ξανά την πρώτη παράγραφο. Got it? ;)
*στίχος δημοτικού τραγουδιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου