Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Δεν καταλαβαίνω...

  "Γηράσκω αεί διδασκόμενος" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, εννοώντας ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολλά μαθαίνουμε. Δεν είχαν άδικο, αν το καλοσκεφτείς. Με τα χρόνια μεγαλώνει η εμπειρία και η σοφία (;) του ανθρώπου, αρετές με τις οποίες αντιλαμβάνεται τον κόσμο. 

  Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που όσο μεγάλος και τρανός κι αν είσαι, δεν δύνασαι να τα κατανοήσεις. Θα γίνω αμέσως σαφής και θα σου εξηγήσω. Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω αυτό που γίνεται στο μετρό. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν δυο ειδών σκάλες, οι κυλιόμενες και οι "κανονικές". Η ταχύτητα των κυλιόμενων είναι συγκεκριμένη, ενώ στις κανονικές μπορείς να πας όσο γρήγορα ή όσο αργά θέλεις. Βλέπεις, λοιπόν, ανθρώπους που παίρνουν τις κυλιόμενες, στέκονται δεξιά στο σκαλοπάτι τους, όπως εκφωνεί κάθε λίγο και λιγάκι η ευγενέστατη δεσποινίς από τα μεγάφωνα, και ανθρώπους που ανεβαίνουν τις κανονικές σκάλες. Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατηγορία, την οποία έχω βαφτίσει "ανώμαλη". Πού είναι το παράδοξο; Μα φυσικά στο γεγονός ότι ανεβαίνουν τις κυλιόμενες όπως τις κανονικές. Ποιο το νόημα να ανεβαίνεις τις κυλιόμενες, εφόσον υπάρχουν δίπλα σου ωραιότατες κανονικές; Μυστήριο, το οποίο ούτε "Οι πύλες του ανεξήγητου" μπορούν να λύσουν.

  Κάτι άλλο που επίσης δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι η άρνηση των ηλικιωμένων ότι είναι ηλικιωμένοι. Μπερδεύτηκες; Θα σε ξεμπερδέψω! Βρίσκεσαι ωραία και καλά σε ένα βαγόνι του μετρό ή σ'ένα λεωφορείο. Μπαίνει μέσα ένας ηλικιωμένος κύριος και δεν υπάρχει θέση να κάτσει ούτε ο Αϊ-Γιάννης ο Νηστευτής. Σε πιάνει το σύνδρομο "καλός Σαμαρείτης" και του προσφέρεις ευγενικά τη θέση σου. Κι ενώ περιμένεις να σου πει "Σ'ευχαριστώ παιδάκι μου, την ευχή μου να'χεις, να έχεις την υγειά σου", ένα καλό λόγο anyway, προς έκπληξή σου σε κοιτάει με βλοσυρό ύφος και σου λέει με θυμό "Σε παρακαλώ! Για τι με πέρασες εμένα; Για κανένα ετοιμοθάνατο; Τς τς τς..." Τι κάνεις εκείνη τη στιγμή; Καταρχάς, συνέρχεσαι από το σοκ που υπέστης και δεν λες τίποτα απολύτως, διότι θα τον τσιγγλήσεις περισσότερο αν του ζητήσεις συγγνώμη. Θα σου πει "Δεν τη δέχομαι τη συγγνώμη σου ρε! Αναιδέστατε!" και θα γίνει μεγάλο σούσουρο. Το παρατράγουδο δεν τελείωσε εδώ. Μόλις αδειάσει κάποια θέση, πρώτος-πρώτος θα πάει να την καπαρώσει ο ηλικιωμένος και εσύ θα μείνεις να τον κοιτάς με την απορία. Το μόνο καλό είναι ότι τουλάχιστον σου έμεινε η θεσούλα σου!

  Τέλος, παραξενεύομαι με τον τσαμπουκά πάλι των ηλικιωμένων. Βρίσκεσαι σε μια δημόσια υπηρεσία, πχ εφορία, όπου η ουρά στο ταμείο είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει τα όρια του ορόφου και εξαπλώνεται μέχρι τις σκάλες - μη σου πω και μέχρι την είσοδο. Περιμένεις με ιώβεια υπομονή να έρθει η σειρά σου, ώσπου τσουπ! σκάει μύτη μια γριούλα γύρω στα 70, με μακρύ χοντρό μαύρο ή μπορντώ παλτό, μαύρη τσάντα ευρύχωρη, μαλλί συμμαζεμένο, 10 στρώσεις ρουζ και κόκκινο κραγιόν. Περιμένει για 1 λεπτό maximum στο τέλος της ουράς και μετά σαν ύπουλο χταπόδι παρακάμπτει έναν-έναν τους μπροστινούς της, λέγοντάς τους ότι έχει αρθριτικά και οστεοπόρωση και δεν μπορεί να κάθεται πολλή ώρα όρθια. Εκείνοι την αφήνουν να περάσει για να μην ακούνε τη μίρλα της όταν αργεί να έρθει η σειρά της. Τελικά, φτάνει σε σένα κλαψουρίζοντας και σου λέει τα ίδια με περίλυπο και ταυτόχρονα γλυκύτατο ύφος - γιατί εκτός από μαλαγάνα είναι και καταπληκτική ηθοποιός αντάξια της Παξινού. Εσύ ακούς το μονόλογο του Βασιλάκη Καϊλα και από τη μία σκέφτεσαι να την αφήσεις να περάσει. Από την άλλη όμως αναλογίζεσαι πόσο νωρίς ξύπνησες, πόση ώρα σου πήρε να βρεις να παρκάρεις, πόση ώρα περιμένεις σαν το ζώο στην ουρά που ξεκίνησε την εξυπηρέτηση με διψήφιο αριθμό και το χαρτάκι σου έχει τριψήφιο. Σε πιάνουν τα διαόλια σου με την κυρία που ούτε ένα λεπτό δεν περίμενε και θέλει να εξυπηρετηθεί στο άψε-σβήσε. Του κερατά, λες από μέσα σου, δεν σ'αφήνω! Οπότε, της λες όσο πιο ευγενικά και αυστηρά μπορείς να περιμένει τη σειρά της και ότι κοντεύεις να πιεις δεύτερο καφέ τόση ώρα στην αναμονή. Αποτέλεσμα: οι υπόλοιποι μπροστινοί σου στην ουρά να ξυπνήσουν και να αρχίζουν να της τα χώνουν για τη δόλια συμπεριφορά που επιδεικνύει και να συμφωνούν μαζί σου κι εκείνη ντροπιασμένη να γυρίζει πίσω στη θέση της, την οποία έχει πάρει άλλη γριούλα, με συνέπεια να τσακωθούν μεταξύ τους. 

  Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα γεγονότα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ συμπτωματική. Καλημέρα σας!

  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου