Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις...

  Πολλάκις έχω αναρωτηθεί γιατί μερικοί άνθρωποι κάνουν ότι δεν μας ξέρουν, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε φάει ψωμί και αλάτι. Συγκεκριμένα, το έχω παρατηρήσει με παλιούς συμμαθητές και συμμαθήτριες και ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Τι συμβαίνει; 

  Στα 12 σχολικά μου χρόνια φρόντιζα να έχω καλές σχέσεις με τους συμμαθητές μου. Τους βοηθούσα ανιδιοτελώς σε ό,τι χρειάζονταν, όχι επειδή έτσι έπρεπε, αλλά επειδή έτσι γούσταρα. Γι'αυτό το λόγο, έχω κρατήσει επαφή με λίγα και επιλεγμένα άτομα από το χώρο του σχολείου, με τα οποία έχουμε πολύ καλές σχέσεις, είναι σαν αδέρφια μου. 

  Κάποια άλλα άτομα όμως, δεν με πολυσυμπάθησαν και έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να με υποβιβάσουν ώστε να φανούν εκείνοι ανώτεροι και "έξυπνοι". Από την άλλη μεριά, ωστόσο, δεν έχαναν την ευκαιρία να μου ζητούν τα "φώτα" μου σχετικά με τα μαθήματα. Κι εγώ όχι μόνο φώτα, αλλά ολόκληρο προβολέα τους έριξα. Δεν περίμενα το "ευχαριστώ" τους, γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το εισέπραττα ούτε με δέηση στον Άγιο Φανούριο. Περίμενα να δω ποιος έχει το φιλότιμο για να με βοηθήσει σε ανάλογη περίπτωση, να κάνει κάτι για μένα στην τελική. Μάταια περίμενα και μάταια περιμένω.

  Κάθε χρόνο αυτό που τσεκάρω σε κινητό και facebook δεν είναι η ποσότητα των φίλων (με ή και χωρίς εισαγωγικά) που μου εύχονται για τη γιορτή ή τα γενέθλιά μου, αλλά η ποιότητα. Με άλλα λόγια, ενδιαφέρομαι να δω ποιος με θυμήθηκε και έκανε "την καλή πράξη" να μου στείλει ένα μήνυμα. Από τη λίστα αυτή λείπουν άτομα που γνωριζόμαστε για χρόνια, συναντιόμαστε τυχαία στο δρόμο, λέμε ένα "γεια". Παραξενεύομαι. Προσπαθώ να καταλάβω τι μεσολάβησε ώστε να τους κάνει να μου γυρίσουν την πλάτη. Από την πλευρά μου, τίποτα. Μάλλον από τη δική τους κάτι γίνεται. 

  Σκέφτηκα και κάτι άλλο. Μήπως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τόσο πρόσχαροι και ανοιχτοί όπως εγώ; Θα μου πεις, αν ήταν ίδιοι με σένα θα κάνατε ακόμη παρέα. Ναι, συμφωνώ, αλλά το θέμα είναι αυτό το "γιατί ;", αυτή η τόσο απλή λεξούλα με το δύσκολο επακόλουθο. Μήπως οι άνθρωποι αυτοί ήταν της εκμετάλλευσης μόνο; Του "λαβείν" και όχι του "δούναι"; Μάλλον ναι -τι μάλλον δηλαδή, αφού είναι φως φανάρι. Είναι το φαινόμενο της "τσογλανοποίησης", δικής μου εφευρέσεως. Όταν κάποιος είναι τόσο αχάριστος και ξεχνάει τη βοήθεια που του προσέφερες, μετατρέπεται σε τσογλάνι. Καλά έλεγαν οι αρχαίοι "Ουδείς πιο αχάριστος εκ του ευεργετηθέντος", κάτι ήξεραν οι καημένοι. 

  Προσωπικά, σκοτίστηκα. Εκείνοι είναι στιγματισμένοι, όχι εγώ. Δεν δίνω πλέον σημασία, γιατί πολύ απλά δεν αξίζει. Ξέρω ότι μου σούρνουν τα μύρια όσα, από το προπατορικό αμάρτημα μέχρι τον πόλεμο στη Λιβύη. Στα παλαιά μου υποδήματα! Δεν τους μισώ, ποτέ δεν τους μισούσα και γενικότερα δεν μισώ ανθρώπους. Μόνο οικτίρω και καμιά φορά γελάω με την κατάντια τους. Ο καθένας τη στράτα του και τέρμα τα δίφραγκα. 

  Βάλτε κι εσείς παρωπίδες όπως αυτοί και κάντε τις πάπιες. Θα ταρακουνηθούν αρκετά, γιατί δεν θα τους αρέσει που πέρασαν απαρατήρητοι. Πώς είπατε; Οφθαλμός αντί οφθαλμού; Ναι, κάτι τέτοιο, αλλά στην πιο πολιτισμένη του εκδοχή.