Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος: ερωτηματικό ή θαυμαστικό;

  Βρισκόμαστε στην τελευταία εβδομάδα του 2011 και όλοι έχουμε μια αγωνία για το τι θα μας ξημερώσει το 2012. Το μόνο στοιχείο που γνωρίζουμε είναι ότι θα καταστραφεί ο κόσμος. Δεν το λες και σημάδι ευοίωνο πάντως. Αλήθεια; Ψέμα; Θα δείξει.

  Τώρα, λοιπόν, που ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε το νέο έτος -κλισέ φράση, το ξέρω- συνηθίζεται να κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς. Περάσαμε πολλά, είτε ατομικά είτε σαν έθνος. Και τα δύο πονάνε. Και το χειρότερο είναι ότι θα πονάμε κάθε φορά που θα τα θυμόμαστε. Στο σώμα, στη θύμηση πονούμε, όπως λέει ο Καρυωτάκης. Διότι είναι ψυχοφθόρο για τον καθένα να θυμάται άσχημες στιγμές. Στιγμές που θέλει να διαγράψει από τη μνήμη του, γιατί του δηλητηριάζουν την ψυχή.

  Νιώθω σαν να εκφωνώ επικήδειο και δεν μου ταιριάζει (βλ. προηγούμενη ανάρτηση). Όμως πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με τα δυσάρεστα. Μου φαίνεται ότι είναι κάτι σαν μίνι δοκιμασίες της ζωής, όπως η αντοχή στο στίβο. Βέβαια, μπορεί να κοπιάζεις και να εξουθενώνεσαι για να καταφέρεις να ξεπεράσεις τους υπόλοιπους, αλλά η στιγμή που κόβεις το νήμα και ανακηρύσσεσαι πρώτος είναι μοναδική και η χαρά ανείπωτη.

  Γι'αυτό το λόγο, αποφάσισα να πρωτοτυπήσω και δεν θα κάνω απολογισμό της χρονιάς. Φτάνει πλέον με τα διαρκή μνημόσυνα και τα "μανιάτικα μοιρολόγια" για την κατρακύλα της χώρας μας, δεν νομίζετε; Λίγο έλειψε να βγουν γυναίκες και να στηθοδέρνονται από την οδύνη. Τι θα λέγατε να κάνουμε κάτι διαφορετικό; Ένα New Year's Resolution, ας πούμε; Ναι, αλλά μην βάλεις πολύ αλάτι, γιατί την προηγούμενη φορά το έκανες λύσσα και δεν τρωγότανε, θα ακουστεί η Θεοπούλα! 

  Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα μας έσωζε. Για πάρτε χαρτί και μολύβι και ξεκινήστε! Ιεραρχήστε τους στόχους και τις προσδοκίες σας. Τι θα σας έκανε ευτυχισμένο; Τι θα σας έδινε πραγματική χαρά; Μια δουλειά, ένα αυτοκίνητο, ένα νέο σπίτι, λεφτά...; Μου φαίνεται ότι αυτά θα ζητήσουν οι περισσότεροι, γιατί είναι ζητήματα που "καίνε". 

  Για σταθείτε. Μήπως ξεχνάμε κάτι; Κι αν το ξεχνάμε, το κάνουμε σκόπιμα ή άθελά μας; Το θεωρούμε δεδομένο ίσως; Μάλλον. Ποιο είναι αυτό; Η αγάπη, φυσικά. Πώς ζεις χωρίς αγάπη; Είναι οξυγόνο που αν διακοπεί, πεθαίνεις μέσα σου. Αν έχεις αγάπη και αισιοδοξία, μπορείς να πορευτείς. Κάποτε αυτό η ζωή θα σου το ανταποδώσει τριπλά και τρίδιπλα. Στο χέρι σου είναι να σχεδιάσεις τη μοίρα σου κι αν τύχει κάποια δυσκολία στο διάβα σου, ξεπέρασέ τη με τη θετική σου ενέργεια. Κόψε το νήμα! Μόνο τότε ο καινούργιος χρόνος θα είναι έτσι: Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος! και όχι έτσι: Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος;

  Εύχομαι, λοιπόν, σε όλους Καλή Χρονιά με υγεία, ελπίδα και λίγη τρέλα! Και μην ξεχνάτε αυτό: 

Υ.Γ.: Σας αγαπώ και ευχαριστώ που με διαβάζετε! :)