Οφθαλμαπατήθηκα;

  Καταρχάς, οφείλω να πω ότι δεν ξέρω αν ο τίτλος είναι γραμματικά σωστός. Τώρα που το ξαναβλέπω, μάλλον όχι. Στέκει, δεν στέκει, εμένα με εκφράζει. Βέβαια, είναι δύσκολο να συνοψίσεις αυτά που νιώθεις σε μια μόνο λέξη. Το αποτέλεσμα είναι να διαλέξεις λάθος λέξη, να χαθεί το νόημα που θες να περάσεις στον άλλο, ο άλλος να σε παρεξηγήσει, εσύ να προσπαθείς να του εξηγήσεις, εκείνος να καταλαβαίνει άλλα, τσακώνεστε, απογοητεύεστε κ.ο.κ. 

  Όλα ένα κουβάρι, λοιπόν, που θέλει τόσο κόπο όσο και τρόπο για να το ξεμπλέξεις. Η μαεστρία είναι πώς θα τα καταφέρεις να το λύσεις. Χρειάζεται εξυπνάδα, σκέψη, συγκέντρωση, ακόμη και έξωθεν βοήθεια. Θυμήθηκα συνειρμικά "το μίτο της Αριάδνης", το νήμα που έδωσε η ίδια στο Θησέα ώστε να καταφέρει να βγει έξω από το λαβύρινθο, αφότου σκοτώσει το μινώταυρο. 

  Μπορεί και να ξέφυγα λίγο με αυτό το συνειρμό. Ίσως. Μάλλον. Διάλειμμα για να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μου. Βάζω μια τυχαία playlist στο laptop και αφήνω να με παρασύρουν τα κομμάτια από μόνα τους. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι μια κατάσταση που με "οφθαλμαπάτησε". Στέκομαι στις λεπτομέρειες και επιμένω. Αναλύω όσο περισσότερο ραντικαλιστικά μπορώ τα γεγονότα. Είμαι αντικειμενική με τη στάση του εαυτού μου. Συνεχίζω σαν άλλος Γιουνγκ (πέρασε και δεν άγγιξε!) να ερμηνεύω μία-μία τις λέξεις που ειπώθηκαν. Σκέφτομαι μήπως οι λέξεις ήταν ένα διακοσμητικό στοιχείο της συζήτησης ή τις πήρε ο άνεμος σαν πούπουλα ή ίσως σε ένα μικρό βαθμό είχαν νόημα και περιεχόμενο. 

  Πιθανόν η σιωπή να είναι προτιμότερη από τα λόγια. Αν μιλούσαν περισσότερο τα μάτια, τα πράγματα ενδέχεται να ήταν διαφορετικά. Όμως, τα μάτια ψεύδονται; Ναι, ψεύδονται τα βρώμικα μάτια, τα βρώμικα βλέμματα, αυτά που είναι γεμάτα με δόσεις ηθοποιίας, αυτά που μπορούν άνετα να ξεγελάσουν κάποιον. Ένα θολωμένο μυαλό τους έδωσε την εντολή και εκείνα υπάκουσαν. Μην ψάχνεις τα αίτια μόνος, θα μπλέξεις άσχημα. Ζήτα τη βοήθεια του μίτου για να βγεις από το λαβύρινθο της οφθαλμαπάτης. 

  Όχι, δεν τρελάθηκα. Όχι, δεν γράφω ασυναρτησίες. Γράφω έναν προβληματισμό που είναι κάτι σαν παιχνίδι του μυαλού, σπαζοκεφαλιά, σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, πώς το λένε. Είμαι βέβαιη ότι αν ξαναδιαβάσεις προσεκτικά την ανάρτηση, τότε θα καταλάβεις. Ο προβληματισμός θα μοιάζει οικείος παρά σκόρπιες λέξεις που απλώς παρατάχθηκαν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σου. Συλλογίσου - αναλογίσου - διαλογίσου. 

  Ξέρεις τι διαπίστωσα τελικά; Ότι δεν οφθαλμαπατήθηκα εγώ, αλλά τα θολωμένα μυαλά των άλλων...